هفت مهارتی که دانش آموزان برای آینده خود به آنها نیاز دارند

دو گرایش عمده در جهان وجود دارد که چالشی اساسی – و فرصت های زیادی – برای سیستم آموزشی ما ایجاد می کند. یکی اینکه دنیا از اقتصاد صنعتی به اقتصاد دانشی در حال تغییر است. دیگری این است که نسل در حال رشد – که در اینترنت بزرگ شده اند – انگیزه بسیار متفاوتی برای یادگیری دارند.

دکتر تونی واگنر، یکی از مدیران گروه رهبری تغییر دانشگاه هاروارد، استدلال می کند که این دو نیرو، ما را وادار می کنند تا مفهوم آموزش را بازآفرینی کنیم. دکتر واگنر در تحلیل متفکرانه خود از نیازهای صنعت آینده و مطالعات آمادگی آموزشی، مفهوم «شکاف دستاورد جهانی» ارائه نموده است که شکافی است بین آنچه حتی بهترین مدارس تدریس می‌کنند و مهارت‌های ضروری آینده. :

.تفکر انتقادی و روشهای حل مسئله
همکاری در سراسر شبکه ها و رهبری با نفوذ
چابکی و سازگاری
ابتکار و کارآفرینی
ارتباط شفاهی و کتبی موثر
دسترسی و تجزیه و تحلیل اطلاعات
کنجکاوی و تخیل

دکتر واگنر خاطرنشان می‌کند که در عصر دیجیتال امروزی، «نسل جوان» به لذت و استفاده فوری از وب برای گسترش دوستی‌ها، یادگیری مبتنی بر علاقه و فریلنسری عادت دارد و به طور مداوم در یک دنیای چند رسانه ای – همه جا به جز در مدرسه – به هم متصل هستند، تولید محتوا می کنند و کارهای متفاوتی را انجام می دهند.

برای ایجاد انگیزه و آموزش به این نسل، سیستم مدرسه باید دوباره ابداع شود تا در قبال آنچه مهم‌تر است پاسخگو باشد. این بدان معناست که کار – آموزش، یادگیری و ارزیابی – را به روش های جدید انجام دهید.

دانش‌آموزان باید دانش کسب کنند، اما او می‌گوید: «ما باید از محتوای متناسب و مناسب برای آموزش شایستگی‌های اصلی استفاده کنیم».

برای کسب اطلاعات بیشتر در مورد این هفت مهارت و نحوه ابداع مجدد سیستم آموزشی برای آماده سازی دانش آموزان برای قرن بیست و یکم، این مقاله را مطالعه کنید. این مقاله بر اساس کتاب دکتر واگنر است: “از شکاف دستاورد جهانی: چرا حتی بهترین مدارس ما مهارت‌های بقای جدیدی را که کودکان ما نیاز دارند را آموزش نمی‌دهند – و ما چکار می‌توانیم انجام دهیم؟”

مهارت شماره 1: تفکر انتقادی و حل مسئله

دانش آموزان باید مهارت های خود را در دیدن مسائل از زوایای مختلف و تدوین راه حل های خود توسعه دهند. صرف نظر از رشته ای که برای حرفه خود انتخاب می کنند، توانایی فکر کردن و عمل کردن سریع ابزاری ضروری برای آینده است. برای انجام این کار، معلمان باید به دانش‌آموزان موقعیت‌هایی ارائه دهند که در آن‌ها باید خودشان مسائل را کشف کنند؛ جایی که مهارت‌هایی را که قبلاً توسعه داده‌اند می‌توان برای کمک به آنها در کشف یک مشکل به کار گرفت.

در حالت ایده‌آل، مشکل باید راه‌حل‌های متعددی داشته باشد، زیرا نمی‌خواهیم به دانش‌آموزان بیاموزیم که تنها یک پاسخ در دسترس است، اما در عوض حل مسئله می‌تواند یک تجربه خلاقانه و شخصی باشد. مسائل موقعیتی در ریاضیات نمونه خوبی از این مهارت ها در کار است.

مهارت شماره 2: توانایی همکاری در بین شبکه ها و رهبری بر اساس نفو

هر فردی یک رهبر طبیعی به دنیا نمی آید با این حال، توانایی رهبری دیگران قطعا می تواند به فرد کمک کند تا در حرفه انتخابی خود پیشرفت کند و موفق شود. همچنین، یافتن شغلی که در آن نیازی به همکاری نزدیک و هماهنگ با دیگران نباشد، می‌تواند کار بسیار دشواری باشد. برای آماده سازی بهتر دانش آموزان در این زمینه، بیش از یک کار گروهی معمولی مورد نیاز است. به جای اینکه به سادگی وارد یک گروه شوند و وظایف را با یکدیگر تقسیم کنند، باید دانش آموزان را تشویق کرد تا نقش های متفاوتی را در گروه خود برای هر وظیفه در پروژه به عهده بگیرند.

گاهی اوقات آنها می توانند “مدیر” و در مواقع دیگر می توانند “سازمان دهنده” یا “طراح گرافیک” باشند. نقش‌های مختلفی وجود دارد که دانش‌آموزان می‌توانند در طول یک پروژه با همسالان خود ایفا کنند که به آنها امکان می‌دهد با دیگران به روشی مشارکتی‌تر کار کنند تا اینکه فقط وظایف یک پروژه را جداسازی کنند و در پایان دوباره آن را کنار هم بگذارند.

مهارت شماره 3: چابکی و سازگاری
اگر به بیست سال گذشته نگاه کنیم، می بینیم که چقدر در محیط کار و جهان تغییر کرده است. دانش آموزان ما باید با ایده تغییر راحت باشند و مایل باشند با تغییرات اطراف خود سازگار شوند. معلمان می توانند یک محیط بسیار پویا در کلاس ایجاد کنند که می تواند به آماده سازی دانش آموزان برای آینده کمک کند. تغییر استراتژی‌های آموزشی که استفاده می‌کنیم، چیده مان کلاس درس، روش‌هایی که یادگیری توسط دانش‌آموزان نشان داده می‌شود، و حتی دستورالعمل‌های کار گروهی یا تکالیف می‌تواند به دانش‌آموزان در یادگیری سازگاری کمک کند. از دانش‌آموزان بخواهید برای مثال یک خط داستانی ایجاد کنند، سپس آنها را با یک عنصر اجباری برای گنجاندن غافلگیر کنید، یا حتی از آنها بخواهید کار را تغییر دهند و یک کار را بر اساس آماده‌سازی دیگری انجام دهند. آنها ممکن است در ابتدا غر بزنند، اما مهارت ها به خوبی به آنها کمک خواهد کرد!

مهارت شماره 4: ابتکار و کارآفرینی
دانش آموزان باید بتوانند ابتکار عمل داشته باشند و به جهان کمک کنند. ما باید این مهارت ها را در کلاس های درس و جوامع خود تشویق کنیم. دانش‌آموزان ما می‌توانند فوق‌العاده خلاق و علاقه‌مند به شکل‌دهی تجربیات خود در کلاس درس باشند، بنابراین ما می‌توانیم از آنها چیزی بیش از فهرستی از قوانین و پیامدهای کلاس درس بخواهیم.

به آنها بگویید که در دسترس هستید و مایلید به هر یک از ایده های آنها در مورد بهبود کلاس درس یا مدرسه گوش دهید. به آنها کمک کنید ایده های خود را سازماندهی کنند و آنها را عملی کنند – حتی اگر آن ایده ممکن است شکست بخورد. این می تواند یک درس ارزشمند در مورد چگونگی تجزیه و تحلیل اشتباهات و در نظر گرفتن چگونگی بهبود ایده باشد. دانش آموزان هرگز نباید از تلاش بترسند زیرا از شکست می ترسند.

مهارت شماره 5: ارتباط شفاهی و کتبی موثر
علیرغم پیشرفت های تکنولوژی، هرگز از اهمیت این مهارت ها کاسته نمی شود. به رئیس یا مدیری فکر کنید که ایمیلی پر از اشتباهات گرامری برای شما ارسال می کند یا یک طرح تجاری جدید ارائه می کند در حالی که خیلی کم صحبت می کند و کل ارائه را از روی یک برگه می خواند. صادقانه چه فکر می کنید؟ برخی از بهترین ارتباط‌دهنده‌هایی را که دیده‌اید در نظر بگیرید – چه چیزی باعث می‌شود آنها از بقیه بالاتر بروند؟ ما باید به دانش آموزان خود بیاموزیم که چگونه با اطمینان و شفاف صحبت کنند.

این به طور طبیعی به دست نمی آید، اما با تمرین. بیان، سرعت، صدا، حرکات و تماس چشمی همگی قابل آموزش و یادگیری هستند. همان مهارت هایی که در نمایشنامه کمک می کند می تواند در ارتباط شفاهی کمک کند. یک روز یک لحظه وقت بگذارید و تدریس یک درس را به روشی بسیار ناکارآمد شروع کنید و ببینید چقدر طول می کشد تا دانش آموزان از شما بپرسند که چه کار می کنید … آنها باید بتوانند دقیقاً به شما بگویند که چه چیزی در مهارت های ارتباطی شما “مشکل” است!

در مورد ارتباطات کتبی، ما باید همچنان بر قوانین تاکید کنیم و همچنین به دانش‌آموزان یاد می‌دهیم که چگونه از فناوری موجود برای کمک به بررسی نوشته‌هایشان استفاده کنند. تفاوت بین نوشتن رسمی و غیررسمی برای دانش آموزان برای یادگیری و شروع به کار بسیار مهم است.

مهارت شماره 6: دسترسی و تجزیه و تحلیل اطلاعات
امروزه دانش آموزان به مقادیر غیرقابل تصوری از اطلاعات دسترسی دارند. اینترنت یک ابزار تحقیقاتی باورنکردنی را فراهم می کند که می تواند بهترین دوست یا بدترین دشمن آنها باشد. دسترسی به اطلاعات آسان است، اما دسترسی به اطلاعات خوب پیچیده تر است. به دانش آموزان باید آموزش داده شود که چگونه میلیون ها صفحه وب موجود در یک موضوع را غربال کنند و آنچه را که نیاز دارند بیابند (و بتوانند به آنچه می یابند اعتماد کنند). آنها باید تفاوت بین اطلاعات واقعی و نظرات واقعی را بیاموزند.

امروزه بسیاری از دانش‌آموزان برای جمع‌آوری اطلاعات، وب‌سایت‌هایی را بررسی می‌کنند، و واقعاً به این فکر نمی‌کنند که این اطلاعات توسط شخصی نوشته شده است که ممکن است صحیح باشد یا واقعاً در موضوعی آگاه نباشد. به همین ترتیب، معلم می‌تواند راهبردهای خواندن را با صدای بلند بیندیشد، ما می‌توانیم راهبردهای جستجوی اینترنتی را با صدای بلند بیندیشیم. صفحه نمایش خود را روی تخته پخش کنید و با دانش آموزان خود درباره موضوعی بیاموزید. به آنها نشان دهید که چگونه جستجو کنند و چگونه از آن سایت ها بدون گمراه شدن استفاده کنند!

مهارت شماره 7: کنجکاوی و تخیل
آمادگی: دانش آموزان ما به طور طبیعی با کنجکاوی در مورد دنیای خود و تمایل به کشف آن نزد ما می آیند. تخیل آنها گسترده و رام نشده است و مقادیر بی پایانی از چیزهای عملی و غیر عملی را ایجاد می کند. وظیفه ما به‌عنوان مربی کمتر به آموزش آن می‌پردازد که چگونه کنجکاو و خیال پرداز باشند، و بیشتر به این بستگی دارد که آن را از آنها نگیریم. ما باید آنها را تشویق کنیم تا این مهارت ها را توسعه دهند، و همچنین به آنها آموزش دهیم که چگونه آنها را خلاقانه و هدفمند به کار ببرند. پسر کوچکی را تصور کنید که عاشق سربازان و ربات ها است، اما از شاهزاده خانم ها بیزار است. وقتی او عکس تازه‌ای از سربازی را به شما نشان می‌دهد که از یک سلاح الهام گرفته شده از روبات برای نابود کردن یک شاهزاده خانم استفاده می‌کند، چه واکنشی نشان می‌دهید؟ آیا خلاقیت او را به همان شیوه ای که ربات نجات دهنده جهان را که توسط دانش آموز کنار او کشیده شده است جشن می گیرید؟

همه ما چیزهای یکسانی را دوست نداریم، بنابراین یک مربی باید در مورد نحوه پرورش و رشد خلاقیت و تخیل دانش آموزان خود بسیار مراقب باشد. می‌توانیم به آنها بیاموزیم که چه چیزهایی در چه موقعیت‌هایی مناسب هستند، بدون اینکه احساس کنند ایده‌هایشان اشتباه یا بد است.

دکتر واگنر در نقطه ای از اظهارات خود بیان می کند که “ما هیچ ایده ای برای آموزش یا ارزیابی این مهارت ها نداریم.” انجام این کار به صورت سیستمی دشوار است، اما معلمان خوب این مهارت ها را همیشه در کلاس به کار می برند. رویکرد شما برای توسعه مهارت دانش آموزان چیست؟ و چگونه می‌توانیم آن را به مقیاس تبدیل کنیم تا همه دانش‌آموزان بتوانند در اقتصاد دانش جهانی موفق شوند؟